روان درمانی کودک و نوجوان

در مواجهه با چالش‌های زندگی، روان ­درمانی کودک و نوجوان چطور می‌تواند به ما کمک کند؟

        گاهی کودکان و نوجوانان با احساساتی روبه‌ رو می‌شوند که برایشان ناآشنا، گیج‌کننده یا ترسناک است. آن‌ها ممکن است مضطرب، غمگین یا زودرنج باشند، اما نتوانند دلیلش را بیان کنند. نشانه‌هایی مثل پرخاشگری، کناره‌گیری از جمع، افت تحصیلی، مشکلات خواب یا تغییرات ناگهانی در رفتار، می‌توانند زنگ هشداری باشند از چیزی که درون آن‌ها می‌گذرد. در بسیاری از موارد، کودکان و نوجوانان برای محافظت از والدین یا به‌ دلیل نداشتن واژه‌های لازم برای بیان آنچه در درونشان می‌گذرد، سکوت می‌کنندو این سکوت، به مرور می‌تواند به آسیب‌هایی جدی‌تر منجر شود.

        روان ­درمانی کودک و نوجوان به فرزند شما فرصتی می‌دهد تا در محیطی امن و قابل‌اعتماد احساسات، نیازها و دغدغه‌هایش را آزادانه بیان کند و با همراهی یک درمانگر، تجربه‌های سخت خود را بهتر بفهمد و مدیریت کند. درمانگران ما در دوجان با در نظر گرفتن ویژگی‌های رشدی و نیازهای ویژه این گروه سنی، به کودکان و نوجوانان کمک می‌کنند تا خودشان و احساساتشان را بهتر درک کنند و با چالش‌های رشدی، تحصیلی، خانوادگی یا اجتماعی به طور سازنده­ تری کنار بیایند.بهره­ گیری از روان ­درمانی کودک و نوجوان همچنین می‌تواند برای والدین فرصتی باشد تا سبک‌های فرزندپروری خود را بازبینی کرده و رابطه‌ای سالم‌تر با فرزندشان بسازند.

در چه موقعیت‌هایی مراجعه به روان ­درمانگر کودک و نوجوان ضرورت پیدا می‌کند؟

        کودکان و نوجوانان در مسیر رشد خود با چالش‌هایی روبه‌رو می‌شوند، اما گاهی این مشکلات برایشان سنگین‌تر از آن است که بتوانند به تنهایی از پسشان برآیند. اگر احساس می‌کنید فرزندتان مدتی است که با یکی از نشانه‌های زیر یا مشکلات مشابه دست و پنجه نرم می‌کند و حمایت‌های خانوادگی تأثیری نداشته، بهتر است برای دریافت کمک از یک متخصص سلامت روان اقدام کنید. آنچه در ادامه آمده، تنها نمونه‌هایی از نشانه‌های رایجی است که ممکن است نشان‌دهنده‌ی نیاز فرزند شما به روان ­درمانی کودک و نوجوان باشد:

·تغییرات شدید و ناگهانی در رفتار یا خلق

مثل کناره­­ گیری ناگهانی از خانواده و دوستان، پرخاشگری یا تحریک پذیری، یا بی‌علاقگی به فعالیت‌های قبلی.

·غم یا اضطراب مداوم

مثل گریه ­های مکرر، نگرانی یا ترس بیش از حد، اجتناب از موقعیت‌ها یا مکان­های خاص.

·مشکلات تحصیلی

مثل افت نمرات، مشکل در تمرکز یا انجام تکالیف، یا نارضایتی مداوم از مدرسه.

·تغییر در الگوهای خواب یا تغذیه

مثل بی‌خوابی، خواب زیاد،کابوس‌های مکرر، تغییردر میزان اشتها یا کاهش/افزایش وزن قابل توجه.

·انزوای اجتماعی یا مشکل در روابط با همسالان

مثل کاهش علاقه به فعالیت­های اجتماعی،تمایل به انزوا، ناتوانی در برقراری روابط دوستی.

رفتارهای تکراری یا وسواس‌گونه·

مثل کندن پوست، جویدن ناخن، شستن دست‌ها به‌دفعات زیاد، یا چک کردن مکرر درها و وسایل.

·رفتارهای مقابله‌جویانه و ناسازگارانه

مثل لجبازی مداوم، دعوا یا بحث مکرر با والدین، معلمان یا سایر بزرگ‌ ترها، سرپیچی از قوانین خانه یا مدرسه.

·پاسخ‌های شدید هیجانی به تغییر یا جدایی

مثل واکنش‌های هیجانی شدید هنگام جدا شدن از والدین، ناتوانی در سازگاری با محیط جدید پس از مهاجرت، یا مقاومت شدید در برابر تغییرات کوچک روزمره

·نشانه‌های جسمی بدون علت پزشکی مشخص

مثل دل‌درد، سردرد یا تهوع مکرر که دلیل جسمی واضحی برای آن‌ها پیدا نمی‌شود و ممکن است بازتاب تنش‌ها و فشارهای روانی پنهان باشند.

· رفتارهای خودآسیب ­رسان

مثل خودزنی یا تهدید به خودکشی.