روایت من از اتاق درمان:

اتاق درمان فضای امنی است برای دربرگرفتن افکار و احساسات مراجعه کننده و پرداختن به داستان زندگی او از لنز دوربین درونی (امیال، فانتزی های ناخودآگاه)

اتاق درمان نقطه شروعی است برای شکل گیری همراهی با یک انسان در مسیر سفر به خویش. جایی که دو ذهن با کمک و مشارکت یک دیگر، به اکتشاف، فهم و ترمیم آسیب دیدگی های مراجع دست می زنند.