روایت من از اتاق درمان:

اتاق درمان فضایی است برای گوش دادن همدلانه به قصه بیمار، فضایی است برای درک شدن بیمار.. از نو شنیده شدن او.. خلق روایتی معنادار و تازه از «بودن». فضایی که در آن بیمار احساس شنیده شدن و درک شدن را تجربه می کند... با احساسات و هیجاناتی که تجربه می‌کرده و در حال تجربه آن ها است آشنا و مواجه می شود... با توانمندی‌ها، محدودیت‌ها، تعارض‌ها و تضادهای درونیش آشنا می شود... نسبت به مدل بودن و مدل تفکر خودش آگاهی پیدا می کند... دلایل انتخاب‌ها و احوالی که داشته و دارد را می شناسد، متوجه نقش و مسئولیت خودش در روایتش از زندگی می شود و در نهایت می تواند ابزارهای کارآمدتری را به کار گیرد.