روایت من از اتاق درمان:

وضعیت درمانی، فضایی با یک چهارچوب مشخص و مدون است که در آن ناخودآگاه مراجع و درمانگر به ملاقات هم می روند. در این فضای امن و ساختارمند، متریال ناخودآگاه بیمار در شکل ترنسفرنس و کانترترنسفرنس و المان های کلامی و غیرکلامی که بیمار به اتاق درمان می آورد، بروز می کند و توسط درمانگر و در سایه ی شناختی که از ناخودآگاه خود دارد بررسی و بسته به ظرفیت روانی بیمار در قالب تعابیر به او عرضه می شود.